اگر کسی به اندازه ای که دوستش دارید دوستتان ندارد ،رابطه تان را تا نا کجا ادامه ندهید ،
به خودتان امید ندهید که بالاخره روزی دوستم خواهد داشت ،اینکه گاهی از طرف او پذیرفته میشوید وگاهی نمی شوید کلافه تان خواهد کرد ،
گویی در جا می دوید هر چقدر تلاش میکنید به جایی نمی رسید ،این نرسیدن دایمی خسته تان میکند،خشمگین میشوید،افسرده میشوید ، خودتان را قانع نکنید
(که اگر دوستم نداشت این همه مدت نمی ماند)،
او بخاطر خودش با شما مانده شما با توجه ومحبتی که به او میکنید احساس دوست داشتنی بودن به او میدهید،غرورش را ارضا میکنید
باعث رشد عزت نفسش میشوید ، پس چرا با شما ادامه ندهد؟
وقتی به کسی که دوستتان ندارد نزدیک میشوید گویی به کاکتوس نزدیک میشوید هرچه بیشتر نزدیک شوید ،بیشتر زخمی میشوید
پس کاکتوس هایتان را رها کنید،
در صورتیکه محبوب تان واقعا شمارا دوست داشته باشد تمام تلاشش را برای جبران رفتارهای متناقض و بی توجهی های گذشته اش انجام میدهد...
کاکتوس هایتان را رها کنید